Danielle Spoelman

Een centraal thema in mijn werk is het ‘comfortably numb’ zijn, aangenaam verdoofd. Hoe leef je je leven? Open, aanraakbaar, kwetsbaar, op de grens van het onaangename of rustig, makkelijk en comfortabel maar teruggetrokken en verstopt? Zorgzaamheid en contact versus zorgeloosheid en eenzaamheid. Comfort versus pijn. Leven versus slapen. Wat is ‘echt’ en hoeveel leven kan je aan? Wat zijn de drijfveren van het menselijk handelen. Wat gebeurt daar allemaal in dat hoofd, grijze materie, onzichtbaar.

Met tekeningen en gemengde media probeer ik dit te onderzoeken. Het roept beelden en flarden van verhalen op. Deze beelden nodigen weer uit om verder te denken en tekenen en zo ontstaat een grote serie beelden die samen een verhaal gaan vormen. Ik ben vooral geïnteresseerd in het zoeken naar en verschuiven van de grens van het bewuste en het onbewuste. Kan ik met tekenen dieper doordringen in het onbewuste en daar iets van blootleggen?